Άγχος με κρίσεις Πανικού

Το άγχος με κρίσεις πανικού έρχεται στην ζωή μας ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση κάνοντας μας να αισθανόμαστε ανίσχυροι μπροστά σ’ αυτό που μας συμβαίνει. Εκεί που θεωρούμε ότι όλα είναι μια χαρά, εντελώς ξαφνικά και χωρίς φανερό λόγο, αρχίζουμε να νιώθουμε μια απροσδιόριστη ανησυχία συνοδευόμενη από τρόμο. Η καρδιά μας αρχίζει να χτυπάει πολύ γρήγορα ή αργά και δυνατά σαν να θέλει να πεταχτεί έξω από το στήθος μας . Εκείνη την στιγμή μας γεννάται το αίσθημα ότι δεν υπάρχει αρκετό οξυγόνο στην ατμόσφαιρα και επειδή δυσκολευόμαστε ν’ αναπνεύσουμε φυσιολογικά φοβόμαστε ότι μπορεί να πεθάνουμε από ασφυξία. Τα χέρια μας και τα πόδια μας μπορεί να μουδιάζουν, αισθανόμαστε μυρμηγκιάσματα κάτω από το δέρμα, έντονα ρίγη να διαπερνούν το κορμί μας ή άλλες φορές να μας λούζει κρύος ιδρώτας. Μια έντονη δυσφορία στο στήθος συνοδεύεται συνήθως από έντονο πόνο στην καρδιακή χώρα ή πλάκωμα στο στήθος. Η υπερένταση που νιώθουμε μπορεί να μας προκαλέσει ζαλάδα, ναυτία, τάση προς εμετό ή λιποθυμία και φόβο ότι μπορεί να χάσουμε τις αισθήσεις μας. Μπορεί επίσης να νιώσουμε έντονη άνοδο στην θερμοκρασία του σώματος μας, σαν να καιγόμαστε.

Την ώρα της επίθεσης του πανικού εάν βρισκόμαστε σε όρθια θέση, νιώθουμε τα πόδια μας να τρέμουν, τα γόνατα μας να κόβονται σαν μην μπορούν να μας στηρίξουν πια. Ένα ανεξήγητο αίσθημα γενικής εξάντλησης μπορεί να αγκαλιάζει το κορμί μας ενώ αισθανόμαστε το έδαφος να κινείται κάτω από τα πόδια μας και να ανεβοκατεβαίνει όπως το κατάστρωμα ενός πλοίου που κλυδωνίζεται. Ο τρόμος που μας καταλαμβάνει εκείνες τις στιγμές είναι ανείπωτος. Όσοι έχουμε βιώσει κρίσεις πανικού γνωρίζουμε ότι είναι μια εμπειρία θανάτου. Φοβόμαστε ότι η ζωή μας φτάνει στο τέλος της. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο καθένας από εμάς βιώνει κάποια από τα συμπτώματα του άγχους και με διαφορετικό τρόπο.

Μπορούμε να προβλέψουμε τις κρίσεις πανικού;

Τις κρίσεις πανικού δεν μπορούμε να τις προβλέψουμε. Ίσως να μας επισκεφτούν στην δουλειά μας, τις ώρες που περπατάμε, που οδηγούμε ή την στιγμή που κοιμόμαστε. Έρχονται και φεύγουν χωρίς να ξέρουμε πότε θα μας ξαναεμφανιστούν . Συνήθως η διάρκεια τους κυμαίνεται από 5, 10 έως 20 λεπτά και μπορεί να μας ξαναχτυπήσουν την πόρτα, την ίδια μέρα, την επόμενη μέρα, την επόμενη εβδομάδα, μετά από πολλές εβδομάδες ή και μήνες αργότερα.

Πως επηρεάζουν οι κρίσεις πανικού τη ζωή μας;

Οι επιθέσεις πανικού μπορεί να γίνουν ένας μόνιμος βραχνάς, ένα φάντασμα που το νιώθουμε να μας ακολουθεί χωρίς να ξέρουμε πότε θα το δούμε να παρουσιάζεται ξαφνικά μπροστά μας απειλητικά για να διαταράξει τον καθημερινό ρυθμό της ζωής μας.

Ο φόβος για μια επικείμενη επίθεση μπορεί να γίνει μόνιμος σύντροφος μας, να μας εγκλωβίσει σε μια νοητή φυλακή και να εξελιχθεί σε αγοραφοβία. Σταδιακά μπορεί να ξεκινήσουμε να αποφεύγουμε την πολυκοσμία, τους δημόσιους ή κλειστούς χώρους (θέατρα, κινηματογράφους, τράπεζες, μαγαζιά, κομμωτήρια, εκκλησίες ή και διάφορα μέσα συγκοινωνίας όπως τραίνα, λεωφορεία κλπ). Καταντάει εφιαλτικό να σταθούμε σε μια ουρά η σε ένα μποτιλιάρισμα Ακόμα κι’ αν τολμήσουμε να βρεθούμε σε κλειστά μέρη συνήθως επιλέγουμε να βρισκόμαστε κοντά στην πόρτα εξόδου για να έχουμε την δυνατότητα να διαφύγουμε σε περίπτωση που θα μας πιάσει μια κρίση.

Ένας από τους λόγους που αποφεύγουμε να βρεθούμε σε δημόσιους χώρους πηγάζει από ανασφάλεια, φόβο ή ντροπή να μην γελοιοποιηθούμε στα μάτια του κόσμου, αν μας πιάσει μια κρίση ή λιποθυμήσουμε. Γι’ αυτό και περιορίζουμε την ακτίνα δράσης μας σε μέρη που νιώθουμε ασφαλείς για να μας δοθεί η δυνατότητα, αν παραστεί ανάγκη, να απευθυνθούμε σε κάποιο οικείο πρόσωπο της εμπιστοσύνης μας ή γιατρό.

Αν δεν αντιμετωπίσουμε έγκαιρα τους φόβους μας αυξάνουμε την πιθανότητα να κλειστούμε μέσα στο σπίτι . Η επαφή μας με τον εξωτερικό κόσμο θα είναι εφικτή μόνο εάν μας συνοδεύει κάποιο μέλος την οικογένειας μας για να μας παράσχει την ασφάλεια και την απαιτούμενη βοήθεια όταν χρειαστεί.

Η εξάρτηση από τα μέλη της οικογένειας μας, δυσχεραίνει περισσότερο την θέση μας. Από άγνοια, στην προσπάθεια τους να μας βοηθήσουν, καταλήγουν να αμφισβητούν την σοβαρότητα της κατάστασης μας. Πολύ συχνά τους ακούμε να λένε: «όλα είναι στο μυαλό σου» ή «δεν προσπαθείς αρκετά». Συχνά μας πιέζουν να βγαίνουμε έξω, να κάνουμε τα πράγματα που κάναμε πριν. Η απουσία της δέουσας κατανόησης και υποστηρικτικής αγκαλιάς από σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας, την στιγμή που την έχουμε τόσο ανάγκη, μας προκαλεί συναισθήματα μοναξιάς, ντροπής, ανεπάρκειας, πόνου, απελπισίας και την αίσθηση ότι μπορεί να τους γινόμαστε βάρος. Οι συνεχείς πιέσεις, η απόρριψη, η αίσθηση ότι είμαστε εντελώς μόνοι και ο θυμός προς τον εαυτό μας, μπορεί να μας οδηγήσουν σε απόγνωση και απελπισία. Πολλοί από μας μπορεί να πέσουμε σε κατάθλιψη και να σκεφτόμαστε το θάνατο σαν τη μόνη διέξοδο και λύτρωση από τον πόνο.

Ζώντας με την προοπτική ενός αναμενόμενου πανικού το άγχος μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική μας ζωή.

Λανθασμένα συμπεράσματα για τα συμπτώματα του πανικού, μας εγκλωβίζουν σ’ ένα φαύλο κύκλο δευτερογενούς άγχους.

Οι ξαφνικές επιθέσεις τους άγχους με κρίσεις πανικού μας τρομοκρατούν επειδή τα αίτια δεν είναι σε μας εμφανή. Στην προσπάθεια μας να βρούμε μια λογική εξήγηση, ο νους μας ταξιδεύει σε διάφορες πιθανές ασθένειες ή κάποιο άλλο πρόβλημα που δεν έχει ακόμα διαγνωσθεί.

Ενώ έχουμε κάνει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και δεν έχει εντοπισθεί κάποια παθολογία, ωστόσο εμείς παρά τις διαβεβαιώσεις του γιατρού, εξακολουθούμε να έχουμε αμφιβολίες και να ανησυχούμε για το χειρότερο. Ζώντας σε μια διαρκή ανασφάλεια εξαιτίας των οδυνηρών συμπτωμάτων, καταλήγουμε σε απαισιόδοξες προβλέψεις για την υγεία μας, φοβούμενοι για ένα πιθανό εγκεφαλικό επεισόδιο, μια καρδιακή προσβολή, τρέλα ή ψυχική κατάρρευση.

Επιπλέον οι σκέψεις που μπορεί να μας βασανίζουν αφορούν στην αξιοπιστία των ιατρικών εξετάσεων, στην απόκρυψη της αλήθειας από τον θεράποντα ιατρό ή και στην παρουσία κάποιας άλλης ασθένειας η οποία δεν έχει ακόμα ιατρικά ανακαλυφτεί ή προσδιοριστεί.

Ζώντας με την επιπρόσθετη απειλή μιας άγνωστης ασθένειας, αναζητούμε αποδείξεις από διαφορετικούς ιατρούς ή επαγγελματίες ψυχικής υγείας με αποτέλεσμα να τροφοδοτούμε περισσότερο την ανασφάλεια και το φόβο μας. Η αναζήτηση της αλήθειας και τα λανθασμένα συμπεράσματα μπορεί να μας εγκλωβίσουν σ’ ένα φαύλο κύκλο δευτερογενούς άγχους που μας απορροφά όλη την ενέργεια, με κίνδυνο να μας ακινητοποιήσει και να μας οδηγήσει σε κατάθλιψη ή ψυχική και σωματική παράλυση.